p>蒙家兄弟顿时会意,蒙恬一把抓起王粲放到了肩头,然后狠狠地踹了王刚一脚这才急忙出了雅心阁。
天佑问道:“你救他干什么?”
蒙恬笑道:“再怎么说我们也是吕相国的人,自己打归自己打。不能让太后的人看笑话,更加不能有把柄落到他们手中。”说完接过马健翻身上马,于是三人一挥马鞭消失在夜幕之中。
咸阳城依旧是灯火通明,宛如一座昏昏欲睡的巨兽。
______________________________________________________________________
郁闷啊郁闷
郁闷啊郁闷
郁闷啊无比的郁闷!
小弟QQ群90070631
还有15个空位
更多内容加载中...请稍候...
若您看到此段落,代表章节内容加载失败,请关闭浏览器的阅读模式、畅读模式、小说模式,以及关闭广告屏蔽功能,或复制网址到其他浏览器阅读!